Blauwtje gelopen?

6 november 2020

Outside in the cold distance (…) two riders were approaching and the wind began to howl.  (De scherpe klanken van Bob Dylan’s mondharmonica moet u er zelf bij verzinnen).

Het is lang geleden dat twee 70-plussers de wereld nog zoveel spanning en opwinding hebben weten te bezorgen. Wie uiteindelijk de nieuwe president van het machtigste land op deze rondzwervende bol in het heelal wordt is ons op dit moment nog niet bekend. Misschien intussen bij u al wel?

Wel duidelijk is dat de aangekondigde blue wave, waarbij zowel het presidentschap als de meerderheid in beide Kamers naar de Democratische partij zou verschuiven, steeds minder waarschijnlijk lijkt te worden.

Wie er de effectieve verkiezing ook mag winnen, de morele verliezers lijken ons onmiskenbaar de Democraten te zijn die – ondanks het toenemende irriterende en eigengereide gedrag van de zittende president – er toch niet in slaagden om hem op overtuigende wijze uit het Witte Huis te verjagen of op betekenisvolle wijze de verloren territoria van 2016 terug te recupereren. Het lijkt er zelfs op dat Trump op een nipte overwinning lijkt af te stevenen. Mocht hij toch aan het kortste eind trekken, dan kan dit de aanleiding vormen tot een juridische veldslag.  Maar dat scenario beangstigt ons slechts in beperkte mate. Het belangrijkste punt blijft voor ons de goedkeuring van het nieuwe pakket aan economische steunmaatregelen. In welke mate dit scenario een akkoord zal versnellen of vertragen, is echter niet duidelijk.  

We zagen de electorale bui al hangen na de eerste exitpolls, waarbij niet werd gepolst naar de effectieve stem die werd uitgebracht maar wel naar de beweegreden die meespeelden bij het kiesgedrag. De pandemie kwam hierbij slechts op de derde plaats. Nochtans werd dit onderwerp door het Biden-team als hoofdthema naar voor geschoven. Wellicht heeft dit zelfs eerder averechts gewerkt omdat er ook veel kiezers zijn komen opdagen die vreesden voor een nieuwe lockdown en die de lakse aanpak van de Republikeinen prefereren. Met de ontwikkeling op het Europese vasteland als schrikbeeld voor ogen. 

Een scenario met Joe Biden als president en een gesplitste meerderheid in beide Kamers lijkt momenteel het meest waarschijnlijk. Een dergelijke ontwikkeling wordt op de financiële markten alleszins positief onthaald. Dit betekent immers tegelijk een rustiger beleid in de Oval Office en een verminderde kans op radicale belastingverhogingen of een verstrenging van de wetgeving op bedrijven.  Dit verklaart de sterke opening op de NASDAQ, met een grote hoeveelheid aan bedrijven die hierbij baat hebben.  Met ons uitgesproken beleggingsaccent in Amerikaanse technologie, hoort u ons overigens niet klagen…

Maar een draaiboek waarbij Trump nog 4 jaar verder kan breien aan zijn chaotisch beleid, heeft bijna evenveel kans. Dit in combinatie met een meerderheid van Republikeinen in de Senaat en Democraten aan de macht in het Huis van Afgevaardigden, zoals de voorbije 4 jaar. Meer van hetzelfde dus. Dat zijn we intussen gewoon, al blijft het altijd aangeraden om je veiligheidsgordels strak aan te spannen met een dergelijk ongeleid projectiel in het Witte Huis.

Maar misschien wordt hij deze keer beter in het gareel gehouden door zijn vicepresident en door Steve Mnuchin, de rustige vastheid in Washington. Het feit dat Mike Pence zijn president zeer expliciet tegensprak tijdens diens (voorbarige en absurde) eerste overwinningsspeech, kan hiervan een eerste indicatie zijn.

De Democraten hebben (opnieuw) de belangrijke demografische stromingen onvoldoende onderkend: een ouder (en banger) wordende blanke bevolking en een substantiële toename van de Latino en Aziatische kiezers, die een verregaande afkeer hebben van alles wat naar socialistische experimenten neigt. Joe Biden bevindt zich weliswaar in het politieke midden, maar lijkt voor sommigen te fragiel om de extremere linkerzijde in zijn partij af te houden. Terecht of onterecht.  

Van ons (en van de beurzen) mogen beide heerschappen van het voordeel van de twijfel genieten.

In deze donkere tijden willen u toch enig goed nieuws bieden. Blijkbaar is dat uit de tijd en weggegooide moeite want alleen ongenuanceerd doemdenken brengt je op televisie.  Corona is nu even niet meer het eerste nieuwsitem, maar is nog even sociaal en economisch verstikkend als ooit tevoren. Toch is er enige kentering merkbaar. 

Grafiek 1: Versnellingsgraad van Corona-infecties

Versnellingsgraad van Corona-infecties

De versnelling van de infecties neemt immers af. Opgelet, dit betekent enkel dat de toename van het aantal geïnfecteerde personen minder snel stijgt dan in de voorbije weken (maar nog steeds stijgt.) Dit kan het begin zijn van de afvlakking van de infame curve. Maar de gevaarlijke winter is nog niet eens begonnen. Draag je mondmasker, was regelmatig je handen en houdt afstand. Hoe moeilijk kan het zijn? 

Lees meer

  • Sta op en schitter

    29 oktober 2020

    Vanuit beleggingsperspectief bieden beide presidentskandidaten voor- en nadelen, maar het is opvallend dat de meeste (Amerikaanse) beurshuizen een beursrally voorspellen eens de verkiezingsuitslag bekend is. Maar daar wringt het schoentje: in een worstcasescenario contesteert een van beide partijen de uitslag en weigert die vervolgens ostentatief om zich neer te leggen bij de cijfers.

  • Korte benen

    19 oktober 2020

    De neiging is groot om de impact van de actuele politieke ontwikkelingen op de financiële markten uit te vergroten. Op korte termijn is dat wellicht gerechtvaardigd maar het zijn toch de fundamentele onderliggende tendensen die na verloop van tijd het beleggingsklimaat bepalen. Politiek vormt slechts het schuim op deze economische golven. Ons interesseren vooral die golfbewegingen. Niet voor niets is er een Duitse beurswijsheid die stelt Politische Börsen haben nur kurze Beine. Vertaling niet nodig. …

  • Rattenvangers 2.0

    7 oktober 2020

    Het verloop van dit middeleeuwse verhaal is u ongetwijfeld welbekend. Zoals afgesproken werd Hamelen verlost van zijn rattenplaag. Het stadsbestuur kwam zijn financiële belofte echter niet na, zodat de rattenvanger dan maar besloot alle kinderen (130 om precies te zijn) met wat gefluit weg te lokken. Het jonge grut was toen al makkelijk beïnvloedbaar, zoals nu ook de rest van de bevolking.