Wish you were here

De electorale veldslag in de VS heeft echter zijn uiteindelijk beslag nog niet gekregen. Enerzijds door het koppige gedrag van de huidige inwoner van het Witte Huis. De betrokkene kan het duidelijk niet verkroppen dat hij binnenkort elders onderdak zal moeten vinden, ondanks een historisch hoog aantal voorkeurstemmen. Zijn wrok zal intussen nog aangewakkerd zijn door de aankondigingen van het succes van de vaccins, vlak na de verkiezingen. De voorspellingen van Trump hieromtrent werden vooraf nog als totaal ongeloofwaardig afgedaan door zijn politieke tegenstanders maar hadden de politieke weegschaal naar de andere kant kunnen doen uitslaan.

De transitieperiode van de zittende naar de verkozen president eindigt pas in de derde week van januari en duurt hoe dan ook veel te lang. Met een dergelijk – naar eigen bevinden – verongelijkte, maar nog steeds (al)machtige figuur in het Witte Huis, is het intussen oppassen geblazen voor abrupte bewegingen op het geopolitieke front. Tijdens de toenmalige impeachmentperiode werden de sleutels van het koffertje met de nucleaire codes voorzichtigheidshalve van Nixon afgepakt …

Anderzijds zijn de verkiezingsresultaten nog niet volledig, omdat er in januari nog enkele run-offs tussen kandidaten van beide partijen op het getouw staan, die zullen beslissen naar welke kant de nipte meerderheid in de senaat zal overhellen.  

Dit maakt het erg moeilijk om intussen een compromis te bereiken over het economische stimuluspakket. In de aanloop naar deze finaleronde van de verkiezingen wil niemand het risico lopen dat de ander met de verdiensten van een dergelijke deal gaat lopen, maar men wil tegelijkertijd ook vermijden de zwarte piet van een mislukking toegeschoven te krijgen.

De financiële markten gaan ervan uit dat er binnen afzienbare termijn toch een oplossing zal worden gevonden, maar de zenuwachtigheid hierover neemt met de dag toe. Zelfs de immer nuchtere Steve Mnuchin⁽¹⁾ neigt naar radicale tussentijdse maatregelen door tot nu toe ongebruikte financiële middelen aan de centrale bank te onttrekken, om die vervolgens zelf rechtstreeks te investeren in de economie. Voor een goed begrip, het gaat hier over een bedrag van maar liefst 580 miljard $ dat nu bij de Fed opgespaard ligt om de High Yield obligatiemarkt te ondersteunen en van de nodige liquiditeiten te voorzien, indien nodig. Het idee alleen al dat het nodige geld aanwezig is, is van aard om de obligatiemarkten te bedaren.

Beide aanwendingen van dit gigantische bedrag zijn dus nuttig, maar dat de minister van Financiën een openlijk conflict aangaat met zijn centrale bank, wekt verbazing. Mnuchin is echter gepokt en gemazeld op Wall Street en is natuurlijk bezorgd over het uitblijven van verdere economische steunmaatregelen. Vandaar dat hij tracht de in het verleden reeds goedgekeurde financiële middelen zo snel en direct mogelijk aan te wenden, om de economie ervan te verhinderen terug weg te zinken. Dat laatste is niet ondenkbaar, nu een aantal belangrijke staten zijn moeten overgaan tot een beperkte lockdown naar Europees model. Dit resulteerde alvast reeds in een opmerkelijke toename van de wekelijkse aanvragen voor werkloosheidsvergoedingen en dat vormt alleszins geen goed teken op conjunctureel vlak.

De uitstekende bedrijfsresultaten over het voorbije kwartaal vormen hiermee een scherp contrast. Dit liet het beste vermoeden voor de onmiddellijke ontwikkelingen op de aandelenbeurzen maar het uitblijven van aanvullende economische steunmaatregelen strooit roet in het eten.

Dat er helemaal geen nieuwe steunmaatregelen zouden worden genomen, behoort echter niet tot het verwachte draaiboek. Dat deze stimuli pas goedgekeurd worden na de inauguratie van Biden en de installatie van de nieuwe senaat per eind januari van volgend jaar, wordt nu aanzien als het worstcasescenario.

Een snellere goedkeuring van een substantieel pakket aan nieuwe stimuli zal vandaar een bijzondere adrenalinestoot vormen op de financiële markten die dan een nieuw recordniveau zullen opzoeken.

Wellicht zal hierdoor ook de sectorrotatie aan kracht winnen. Sommige sectoren zijn immers sterk achterop geraakt in vergelijking met waarden uit de digitale economie en technologie, maar proberen sinds begin van het schooljaar een stuk(je) van hun relatieve achterstand in te lopen. Kranige prestaties mochten recent worden opgetekend in het segment van de kleinere aandelen (waarvan het deelsegment dat zich toelegt op groeibedrijven eigenlijk al het hele jaar een zeer goede prestatie aflevert).

De Europese bankaandelen stegen zowaar zelfs met 15 % sedert 01.09 (maar staan, gemeten vanaf het jaarbegin, nog steeds 27 % in het rood). Ook de Europese autoconstructeurs en toeleveringsbedrijven scoorden recent relatief goed (21 % sedert 01.09 en ‘slechts’ een verlies van 1 % sedert het jaarbegin).

Geografisch bevindt India zich onopvallend maar consequent in de betere helft bij iedere deelperiode maar zakt de (brede) Chinese beurs geleidelijk verder weg in ranking, ondanks de grotere zekerheid over economische groei die de Rode Reus kan bieden, dit laatste deels als gevolg van de efficiënte indijking van de virusinfecties. Tijdens de laatste weken merken we ook een opvallende stijging van Latijns-Amerikaanse en Oost-Europese aandelen. 

Dergelijke tijdelijke inhaalbewegingen laten we vooralsnog aan ons voorbijgaan en we houden resoluut vast aan onze beleggingsaccenten in technologie, gezondheidszorg, veiligheid en automatisatie, aangevuld met kwaliteitsvolle industriële waarden.

Europa wordt ondertussen aangevallen op drie fronten. Binnen zijn grenzen door het coronavirus, aan zijn westelijke kant door het Britse dreigement van een no deal Brexit. In het oosten door het Hongaarse en Poolse opportunisme om van de situatie gebruik te maken om - zonder hinderlijke Europese pottenkijkers - hun eigen politieke agenda (in hun eigen land) door te drukken.

We verwachten op de valreep toch een deal over de Brexit, met een compromis in een of andere vorm dat beide partijen toelaat om zich als overwinnaar uit te roepen bij de lokale achterban. 

Voor de aanval aan oostelijke kant hebben we minder begrip. Je valt je eigen land niet in zijn rug aan op een moment dat een te duchten vijand als het coronavirus alle strijdmiddelen opeist. Maar een oplossing is mogelijk, zeker omdat er zoveel hefbomen bestaan om Polen en Hongarije toch tot een vergelijk te bewegen. Er is ook nog voldoende tijd.

De nieuwe maatschappelijke restricties die recent in Europa werden opgelegd, blijken tot effectieve resultaten te leiden. Helaas stijgt het aantal slachtoffers nog steeds maar de versnellingsgraad van de infecties neemt verder af. 

Zowel over de zeer voorspelbare effectieve versnelling als de verwachte afname ervan kon u hier weken geleden al lezen, voor de nieuwe maatregelen, die echter de neerwaartse trend verder kracht bijzetten⁽²⁾. De aangekondigde vaccins creëren de hoop dat dit de laatste sociaal en economisch verstikkende maatregelen zullen zijn. Het maatschappelijke draagvlak hiervoor (vooral bij jongeren) ebt geleidelijk weg, terwijl het ongeduld oploopt. Dergelijke ingrepen dragen immers een loodzware economische maar vooral ook sociale kost.   

Een laatste inspanning tijdens de eindejaarperiode? Meer zal de maatschappij niet meer verdragen. Vooral het sociale isolement begint bij iedereen zwaar te wegen en noopt tot versoepelingen.

Wish you were here …